[המשך]. ביאור ג' הפסוקים - לכו נרננה - ע"פ [על פי] מדה ממוצעת מדת כל אדם: מיטוואך, אז מען הויבט אן טראכטען וואו וועט מען נעהמען אויף שבת, הן בפשטות און הן מיט וואס וועט מען שבת'ן - יעדער איד איז דאך שבת גאר אנאנדערער - ווערט מרה שחורה'דיג, איז די עצה, לכו נרננה, בטחון. ווען עס קומט דאנערשטאג, עס ווערט נעהנטער צו שבת, און עס איז נאך אלץ ניטא, איז יעמאלט נרננה'ט זיך ניט, מען פארשטעהט אז מ'דארף עפעס טאן. איז אז מ'זיצט דאנערשטאג'דיגע נאכט און מ'לערענט חסידות, יעמאלט איז פרייטאג דערהערט מען כי א-ל גדול גו' ומלך גדול גו', און מיט דעם שבת'ט א איד.
במנחה אין אומרים תחנון.