יום חמישי | א אייר, בּ דר״ח טז לעומר | ה׳תש״ג |
שיעורים. (ה׳תש״ג) | חומש: קדושים, חמישי עם פירש״י. | תהלים: א-ט | תניא: והנה ב׳...-סד- אהבת עולם. |
|
מעֶן האָט געֶזאָגט אַמאָל פאַרְ׳ן טאַטעֶן - אִין אַ פאַרבְּרֵיינְגעֶן סְפִירָה-צַייט אִין דִי יאָהרעֶן תּרנ״א-נ״ג: דעֶם אַלטעֶן רֶבִּין׳ס חֲסִידִים פְלעֶגעֶן אַלעֶמאָל צֵיילעֶן. דעֶר וואָרט אִיז דעֶם טאַטעֶן זֵייעֶר געֶפעֶלעֶן געֶוואָרעֶן. וְאָמַר: אַזוֹי אִיז דעֶר עִנְיַן הָעֲבוֹדָה. דִי שָׁעוֹת דאַרפעֶן זַיין געֶצֵיילטעֶ, דאַן זַיינעֶן דִי טעֶג געֶצֵיילטעֶ. אַז עֶס גֵייט אַוועֶק אַ טאָג, דאַרף מעֶן ווִיסעֶן וואָס מְ׳האָט אוֹיפגעֶטאָן אוּן וואָס מְ׳דאַרף וַוייטעֶר טאָן... בִּכְלַל דאַרף מעֶן זעֶהן אַז דעֶר מאָרגעֶן זאָל זַיין אַ סַך שׁעֶנעֶר ווִי דעֶר הַיינט.